|
- آباد می نمائی دل هر خراب را
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- آرزو دارم که گردی آشنای عشقری
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- آفرینت ای قلندر ترک دنیا کرده ای
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- ابرست در اطاق غزیبان خوش آمدی
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از چه خار از من خوری ای جامه خارائی بیا
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از چه رو این ذوقها در طبع ناشاد من است
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از صومعه سر بادر در میخانه کشیدم
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از عشق لاف اگر زده ای با «ثبات« باش
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از فیض صحبتی دل ما بهره و رنشد
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از مردمان عالم رهنمائی مرنخاست
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- از وطن گشتم مسافر بی دیار رابین
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- اگر امروز ز حسنت همسری با مهر و ما دارد
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- اگر معشوق در بر میگرفتم
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- امن به عشق بازی خوبان علم شدم
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- انتظارت می کشم آرام جان من بیا
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- اهل جهان بیکدیگر هرگز وفا نکرد
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- ای بت مرغوله موی ماه سیما نشکنی
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- ای بهار رفته گرچون پامیائی میا
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- ای خوش آن وقتی که رخسارت گل بیخار بود
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |
|
- ای خوش ان وقتی که یوسف را زلیخا می خرید
|
دیوان صوفی عشقری |
ادبیات |