|
- تا کی خزان باشدی فصل بهار ما
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- دوریم ز عشاق زمان و انسی چند
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- تا به دور ِ دامن ِ آن گل بدن پیچیده ام
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- به خدا پست و ستم کار بدم می آید
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- انصاف نیست این که مرا سر گران کنی
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- ای نازنین شود که تقاضا کنی مرا
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- درد و فراق یار بما یاد گار ماند
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- با درد ها و غصه و غم مبتلا شدم
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- مه من از پس این ابر گردون دیدنت نازم
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- اصل آدم اگر روا گردد
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- خطا ز خویش رها کن صواب را دریاب
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- جهان از حسرتم شد در نظر بیگانه،بیگانه
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- سفسطه گوی بی هنر یار و انس نمی شود
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- عشق تا جولان عیانی می کند
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- عطر ز بوی معنی چون من شمیده رفتن
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- ز وضع نا رسایی چشم خونبار اینچنین باید
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- بر ِ مطرب ِ بد آموز دف و چنگ می فرستم
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- افتاده به پیش قدمت کوهی گران است
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- ز هجرانت کشیدم غم از این غباره تر بادا
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- مشو تو همچو شه محمود کس ایاز تو نیست
|
دیوان اشعار |
شعر |