|
- خطا ز خویش رها کن صواب را دریاب
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- چه شد از من ِ بینوا میگریزی
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- جهد کن ای هموطن وامانده گی در کار نیست
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- جهان از حسرتم شد در نظر بیگانه،بیگانه
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- تا کی خزان باشدی فصل بهار ما
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- تا به دور ِ دامن ِ آن گل بدن پیچیده ام
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- تا اوج چرخ غلغله برپا کنم کم است
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- به اقلیم عشقم چرا پا زدی
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- به خدا پست و ستم کار بدم می آید
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- بلبل من از کجا شیرین زبانی میکنی
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- بر ِ مطرب ِ بد آموز دف و چنگ می فرستم
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- با درد ها و غصه و غم مبتلا شدم
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- اینجا دلم گرفته و دلگیر می زنند
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- اینجا بهار جلوه نما شد نشد نشد
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- ای نازنین شود که تقاضا کنی مرا
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- انصاف نیست این که مرا سر گران کنی
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- افتاده به پیش قدمت کوهی گران است
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- اصل آدم اگر روا گردد
|
دیوان اشعار |
شعر |
|
- آهنگ آرزو به هوایت سرودنست
|
دیوان اشعار |
شعر |
روابط انسانی |
دیوان اشعار |
- The Importance of Time and Human Responsibility
|
|