|
- ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز بردابرد عشق او چو بشنید این دل پاره
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز بعد خاک شدن یا زیان بود یا سود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز بعد وقت نومیدی امیدیست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز جام ساقی باقی چو خوردهای تو دلا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز جان سوختهام خلق را حذار کنید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز خاک من اگر گندم برآید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز خود شدم ز جمال پر از صفا ای دل
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خواب به روز همدمانم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خواجه بازرگان از مصر شکر آمد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- ای خواجه تو عاقلانه میباش
|
دیوان کبیر |
شعر |