|
- چون سوی برادری بپویی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون عزم سفر کردی فی لطف امان الله
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون عشق کند شکرفشانی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون مرا جمعی خریدار آمدند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نبینم من جمالت صد جهان خود دیده گیر
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نمایی آن رخ گلرنگ را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک جمال حسن تو اسب شکار زین کند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک درآییم به غوغای شب
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک کمند تو دلم را کشید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمیگردی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باده بود که در دور از بگه دادی
|
دیوان کبیر |
شعر |