|
- چو عشق را تو ندانی بپرس از شبها
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشقش برآرد سر از بیقراری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو فرستاد عنایت به زمین مشعلهها را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو کارزار کند شاه روم با شمشاد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مست روی توام ای حکیم فرزانه
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو یقین شدهست دل را که تو جان جان جانی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون آینه رازنما باشد جانم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد کن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم از او
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون بر رخ ما عکس جمال تو برآید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون بزند گردنم سجده کند گردنش
|
دیوان کبیر |
شعر |