|
- سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سراندازان همیآیی نگارین جگرخواره
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سراندازان همیآیی ز راه سینه در دیده
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر و پا گم کند آن کس که شود دلخوش از او
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر نهاده بر قدمهای بت چین نیستی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت تو است
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر فروکرد از فلک آن ماه روی سیمتن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر عثمان تو مست است بر او ریز کدو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر بر گریبان درست صوفی اسرار را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سر از بهر هوس باید چو خالی گشت سر چه بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سخن به نزد سخندان بزرگوار بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- سخت خوش است چشم تو و آن رخ گلفشان تو
|
دیوان کبیر |
شعر |