|
- چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون نمایی آن رخ گلرنگ را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک جمال حسن تو اسب شکار زین کند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک درآییم به غوغای شب
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونک کمند تو دلم را کشید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمیگردی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باده بود که در دور از بگه دادی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باشد پیشه عاشق بجز دیوانگی کردن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه بویست این چه بویست این مگر آن یار میآید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چه پادشاست که از خاک پادشا سازد
|
دیوان کبیر |
شعر |