|
- چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مست روی توام ای حکیم فرزانه
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو کارزار کند شاه روم با شمشاد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو فرستاد عنایت به زمین مشعلهها را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشقش برآرد سر از بیقراری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق را تو ندانی بپرس از شبها
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق آمد که جان با من سپاری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شب شد جملگان در خواب رفتند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
|
دیوان کبیر |
شعر |