|
- دوش آمد بر من آنک شب افروز منست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش از بت من جهان چه میشد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش چه خوردهای بگو ای بت همچو شکرم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش چه خوردهای بگو ای بت همچو شکرم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش چه خوردهای دلا راست بگو نهان مکن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش چه خوردهای دلا راست بگو نهان مکن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش خوابی دیدهام خود عاشقان را خواب کو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش دل عربده گر با کی بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش رفتم در میان مجلس سلطان خویش
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش عشق شمس دین می باختیم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش می گفت جانم کی سپهر معظم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش همه شب دوش همه شب
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی
|
دیوان کبیر |
شعر |