|
- چو شب شد جملگان در خواب رفتند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق آمد که جان با من سپاری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق را تو ندانی بپرس از شبها
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشقش برآرد سر از بیقراری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر امشب بر من باشی و خانه نروی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر او ماه منستی شب من روز شدستی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر بیمن خوشی یارا به صد دامم چه میبندی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- اگر تو عاشقی غم را رها کن
|
دیوان کبیر |
شعر |