|
- چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو او باشد دل دلسوز ما را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو با ما یار ما امروز جفتست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو بربندند ناگاهت زنخدان
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو برقی میجهد چیزی عجب آن دلستان باشد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو بگشادم نظر از شیوه تو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو بی گه آمدی باری درآ مردانهای ساقی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو بیگاه است و باران خانه خانه
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو درد گیرد دندان تو عدو گردد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو دیوم عاشق آن یک پری شد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو رو نمود به منصور وصل دلدارش
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو زد فراق تو بر سر مرا به نیرو سنگ
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
|
دیوان کبیر |
شعر |