سنگ نگاره جریان به توبره کشیدن خاک شهر های عیلام، توسط آشور بانی‌ پال !

سنگ نوشته ویرانی شوش(Susa) مرکز عیلام، که بنام  سنگ نگاره آشور بانی پال (۶۶۹-۶۲۷ ق م) )، نیز یاد میگردد، یکی از آثار باستانی معروف  است،  که در سال (۶۴۷) قبل از میلاد  به مناسپت غلبه آشوریان بر سرزمین ایلام و به توبره کشیدن  خاک شهر شوش و شهر ماداکتو  بتصویر کشیده شده است. در این نقش برجسته، سپاهیان آشور در حال ویران کردن معبد با کلنگ دو سر و دیلم « میله آهنی» استند و همچنین از شهر شوش، زبانه های آتش بلند می شود. شماری از سربازان آشوری مشغول خارج کردن گنج ها استند. این اثر باستانی در موزیم بریتیش  لندن نگهداری می شود. در بخشی ازین کتیبه که در مورد چگونگی ویرانی شهر شوش « مرکز عیلام» توسط آشوریان صورت گرفته، چنین آمده است:

 من شوش شهر بزرگ مقدس، جایگاه خدایان و محل اسرار آنها را به خواست « آشور و ایشتر » فتح کردم.....در گنجهایش را که در آن زر و سیم و مال فراوان بود گشودم... همه طلا و نقره و ثروت را که شاهان پیشین ایلام در آن گرد آورده بودند...آنها را به عنوان غنیمت جنگی به سرزمین آشور آوردم. من زیگورات شوش را که از آجرهائی با سنگ لاجورد لعاب داده شده بود، من تزیینات بنا را که از مس صیقل یافته ساخته شده بود، شکستم. شوشیناک خدای اسرارآمیز که در مکانهای اسرارآمیز اقامت دارد و هیچ کس ندیده است، که او چگونه خدائی میکند، سومودو، لکمر.....این خدایان را با زینت آلاتشان، ثروتشان......به سرزمین آشور آوردم....پیکره گاوهای نر وحشتناکی را که زینت بخش درها بودند، از جا کندم، معابد ایلام را با خاک یکسان کردم و خدایان آن را به باد دادم. سپاهیان من به بیشههای مقدس آنان که تا آن هنگام هیچ بیگانه ئی از کنار آنها گذر نکرده بود، گام نهادند، اسرار آن را دیدند و به آتش کشیدند. من قبرهای شاهان قدیم و جدید آن را.....ویران و متروک کردم. اجساد آنها را در جلوی آفتاب قرار دادم و استخوانهای آنان را به سرزمین آشور آوردم.... همه خاک شهر شوش و شهر ماداکتور و شهرهای دیگر را به توبره کشیدم و در مدت یک ماه و یک روز سرزمین ایلام را به همه پهنای آن جاروب کردم. من این کشور را از گذشتن دام و گوسپند و نغمههای موسیقی بی نصیب کردم و به درندگان و ماران و جانوران وحشی رخصت دادم، که آن را فرو گیرند. من در مدت یک ماه و بیست و پنج روز این سرزمین را به بیابان برهوت تبدیل کردم. من در روستاهای آن نمک ریخته و خار کاشتم. من دختران شاهان، همسران شاهان، همه خانوادههای قدیم و جدید شاهان، شهربانان، شهرداران شهرها..... ساکنان مرد و زن....چهار پایان بزرگ و کوچک که شمارشان از ملخ بیشتر بود را به عنوان غنیمت جنگی به سرزمین آشور روانه ساختم..... آوای انسان، سم چهارپایان بزرگ و کوچک، فریادهای شادی....به  دست من، از آنجا رخت بر بست.

 همچنان قابل یاد آوریستت، که کتیبه (Ashurbanipal)  در سال  ۱۸۵۴ توسط هنری آستین لایارد، از شهر باستانی نینوا - عراق کشف شده است.