بـودا، کـی و تــعلیـمـات بـودا چـیـسـت ؟

 بروایت اسناد تأریخی در حدود (۲۵۶۱)  سال قبل، در منطقه یی بنام (Lambini)، واقع درمرز مشترک هند و نیپال و دریک خانواده سلطنتی نوزادی بدنیا آمد، که بنام (siddhattha Gotam ) مسمی گردید. شهزاده سیداتا گوتاما، تا عمر (۲۹) سالگی به ناز و نعمت در قصر سلطنتی پرورش یافت. ولی او در حین دیدن یک انسان بیمار، یک انسان خیلی پیر، و بالآخره با دیدن انسانی که مرده بود، به تفکر عمیق فرو رفت. متوجه شد که زنده گی انسان ها پر از درد و رنج است.خوشبختی و لذت همه مؤقتی اند و گذرا .باین حال او درجست و جوی رفع اسپاب این رنجها و دردها و راه رهائی انسانها ازین مشکلات برآمد. بدین منظور او قصر، جاه، جلال ، آسایش و آرامش دنیوی را ترک کرده به راهبی روی آورد و در پی دریافت حقیقت برآمد. چنانچه بودا جهت رسیدن به رهائی ازین مصائب باصول هشت گانه ذیل تاکید داشت: ( فکر سالم ، گفتار سالم، عملکرد سالم، زنده گی و حیات سالم، عزم سالم، تمرکز فکری سالم، ذخیره فکری سالم ، درک سالم.) همچنان بودا، دایم از پیروانش میخواست، تا آنها همیشه از اصل عدم خشونت و عدم کشتار (اهمسا) پیروی کنند.حقوقی را که آنها به دیگران داده نمیتوانند،چون حقوق طبعی انسان « حق زنده گی و .. » ، آن حقوق را از دیگران سلب نکنند و چنین حقوقی را هرگز تصاحب نگردند، روابط جنسی نا مشروع را با دیگران بر قرار نسازند. از گفتار زشت که باعث رنجش دیگران باشد، خود داری و از استعمال مواد نشه آور دوری بجویند. علاوه ازین بودا، در جریان تبلیغ و ترویج عقاید دینی اش، هیچ گاه کدام سپاه و یا لشکرخاصی نداشت و یا او در زمینه گسترش ایده هایش، هیچ اشاره ئی به مسله « غازی شدن و یا شهید شدن» پیروانش نکرده و بکسی باصطلاح « وعده  سرخرمن» نداد. علاوه براین، در تعلیمات بودا،  تصاحب و غصب اموال غیر بعنوان « غنیمت » ، روا  و حلال شمرده نشده  یا جنایات بزرگی چون به کنیزی گرفتن و  به برده گی کشانیدن زن و بچه مخالفان عقیدتی، در تعلیمات بودا، هرگز مباح نبوده و جایز دانسته نشده است.