استاد حسین آرمان

آرمان از شمار مردمانی است که علاقه مند هنر موسیقی بوده، هنرمند و هنرآفرین است. هنرمند باذوق، بااستعداد، خوش مشرب و صمیمی است. در عرصهٔ نوازندگی... و آواز خوانی فعالیت های زیاد کرده است.

در سال ۱۳۲۷ خورشیدی بود که برای بار اول رادیو کابل به نشرات امتحانی خویش آغاز می کند و صدای چند تن از هنرمندان مشهور افغانستان چون؛ استاد قاسم، استاد غلام حسین، استاد نتو، رحیم گل و نبی گل از طریق رادیو کابل به گوش شهروندان کابل می رسید. گرچه تعداد قلیل مردم از طریق کنسرت ها و محافل خوشی آواز این هنرمندان را شنیده بودند ولی با بکار افتادن دستگاه رادیو کابل، آن عده از باشندگان شهر کابل که به رادیو دسترسی داشتند از نوای موسیقی هنرمندان حظ می بردند. شنیدن آهنگ های ناب برای جوانان خالی از دلچسپی نبوده که به مرور زمان جوانان بی شماری نیز علاقمند موسیقی شدند.

زمانی که رادیو کابل رسمآ به فعالیت های نشراتی خود پرداخت. جهت جلب علاقمندان موسیقی کورس های تحت نظر مرحوم استاد غلام حسین، استاد فرخ افندی در چهارچوب رادیو کابل دایر گردید و شاگردان زیادی از این کورس ها استفاده بردند که از جمله یکی هم هنرمند با استعداد و توانایی کشور استاد محمد حسین آرمان است.

آرمان در سال ۱۰۱۴ خورشیدی در کابل متولد شده و برادر کوچک مرحوم محمد ابراهیم نسیم است. او از طفولیت به موسیقی علاقه داشت و اولین آله موسیقی را که در خانه با علاقه می نواخت توله بود و گاه گاهی با دوستان و هم سالان جانب خواجه صفا رفته و در بین دوستان با آواز گیرایی که داشت آهنگ های را نیز زمزمه می کرد. تا اینکه برادرش محمد ابراهیم نسیم آرمان را در جمله ارکستر کوچک شامل ساخت که تحت رهبری استاد فرخ افندی با همکاری مرحوم سلیم سرمست، استاد فقیر محمد ننگیالی و مرحوم نوشاد تشکیل شده بود هنرنمایی می کرد.

فعالیت های هنری آرمان درست از همین نقطه آغاز یافته است. از سال ۱۳۳۰ خورشیدی همکاری او با رادیو کابل وقت آغاز شد. در آن زمان محترم استاد حفیظ الله خیال سمت مدیریت موسیقی رادیو کابل را داشت و یک تعداد از هنرمندان با استعداد را دورهم جمع کرده ارکستر هنرمندان شوقی یا آماتور را تشکیل داد و همچنان آرمان از کورس های موسیقی نیز استفاده خوبی برد.

آرمان بعد از فراغت از لیسه مسلکی تجارت مدتی در شرکت هوایی آریانا کار کرد و متعاقبآ به رادیو رفت. در سال ۱۳۴۵ خورشیدی با استفاده از یک بورس تحصیلی جهت آموزش گیتار عازم یوگوسلاویا شد. زمانی که برگشت نخست با رادیو افغانستان همکاری اش را شروع نموده بعدآ به حیث مربی در لیسه مسلکی موزیک ایفای وطیفه کرد.

آرمان در لیسه موزیک و هم به صورت شخصی شاگردان بی شماری را تحت تربیت قرار داده است. از همین روست که شاگردان لیسه موزیک، همه با نوتیشن موسیقی آشنایی کامل دارند. او یک انسان خوش طبع و مردم دوست است. آنچه بیشتر آرمان را نزد مردم و دوستانش محبوب تر ساخته بذله گویی های جالب و خوش صحبتی های سرشار از تبسم، صمیمیت، دلنوازی و روح پروری اوست.

آرمان در سال ۱۳۷۱ خورشیدی وطن را ترک و به سویس پراگنده شد. دوری از زادگاه و فاصله گرفتن از هنر برای او خوش آیند نبود و نمی توانست خاطره هایی را که در ساحه فعالیت های هنری اش در افغانستان داشت و دارد به یکبارگی به دست فراموشی بدهد. زیرا آرمان عقیده بر آن داشت و دارد که اگر « از هنرمند هنرش را از دستش بگیری بدان که خفکش کردی » این جمله را آرمان در یک مصاحبه در تلویزیون رنگین اظهار داشت و در همین مصاحبه که در ماه می سال ۱۳۷۴ خورشیدی انتشار یافته در زمینه فعالیت های هنری اش در عالم مهاجرت در کشور سویس چنین گفته بود.

در سویس هنرمندان افغان زیاد وجود ندارد صرف اسد بدیع است که مصروفیت های خویش را دارد. شما میدانید که موسیقی به شکل تنهایی خیلی ها مشکل است. در کشور سویس یک دفتری ست بنام « موزیکولوژی» که آهنگ های استرومنت هر کشوری را جمع آوری می نمایند. تصادفآ من هم با ایشان معرفی شدم و تصادفی در یکی از مغازه ها یک دانه رباب یافتم. رباب را ‌سُر کردم و یک آهنگ فولکوری برای شان نواختم که سخت مورد علاقه شان واقع گردید بناء رباب کار می کنم همچنان در رادیوی سویس یک دو آهنگ فلکوری را نواختم و همرای شان یکی دو کنسرتی هم اجرا کردیم چون آن ها می خواستند صرف آلات موسیقی افغانی باشد بناء ما هم زیربغلی، دایره، دنبوره و تنبور را شامل گروپ کوچکی ساختیم و به فعالیت های هنری در اروپا آغاز کردیم.

با تشکیل گروپ موسیقی افغان که تحت نظر استاد آرمان ایجاد گردید، آرمان کنسرت های پر سرو صدایی را در کشور های اروپایی براه انداخت و سی دی ها و ویدیو هایش به دسترس علاقمندان قرار گرفته است. آهنگ های که او کمپوز نموده خود آن را سروده و یا هنرمندان دیگر آن را اجرا کرده اند. آهنگ های دست اول اند. یا اینکه آهنگ های فولکلوریک افغان را به شکل کورَس اجرا نموده اند که مورد علاقه مهاجرین افغان و خارجی های علاقمند موسیقی افغانی قرار گرفته است. بیشتر از ۶۰ سال از خدمات استاد آرمان می گذرد. زحماتش قابل ستایش است.