دینار طلایی واسودِوا یکم (Vasudeva I)، واپسین شاه بزرگ امپراتوری کوشانی (حکومت حدود ۱۸۰ تا ۲۲۰ میلادی، ضربشده در بلخ / باختر)
این سکهٔ طلائی، که به نام «دینار طلائی واسودِوا یکم»، واپسین شاه بزرگ امپراتوری کوشانی شناخته می شود، یکی از نمونههای برجستهٔ هنر و سلطه نمائی شاهان کوشان است، که احتمالاً در شهر کهن بلخ (باختر)، مرکز اداری و دینی شاهنشاهی کوشانی، در اوایل قرن سوم میلادی ضرب شده است. در پیرامون سکه، خطی یونانی-باختری دیده می شود که چنین خوانده شده:
þAONANOþAO BAZHΔHΔO OΔΗO KOPANO
ترجمه : «شاه شاهان، واسودِوا، پادشاه کوشانیان»
همچنان در روی سکه، چهرهٔ شاه واسودِوا یکم با پوششی آئینی و سبک رسمی کوشانی تصویر شده است:
طوری که پادشاه روبه رو ایستاده، برخلاف پادشاهان پیش از او که معمولاً نیم رخ تصویر می شدند.
تاج شاهی با آذینهای شعله وار و نوار مقدس بر سر دارد، نشانی از مقام ایزدی و مشروعیت آسمانی.
شعله ئی مقدس از پشت شانهٔ او برمی خیزد (احتمالاً نماد قدرت ایزدی یا تأیید آتش مقدس).
در دست راستش، نیزهٔ سه شاخه (تریشولا) قرار دارد، که از آئینهای شیوائی در سنت هندوئی الهام گرفته، اما در بستر کوشانی، نشانی از فرمانروائی مطلق است.
در دست چپش، عصای سلطنتی یا استاندارد مذهبی قرار دارد، که نشانه ئی از رهبری دینی و عرفی است.
شمشیر بلندی با تسمه و کمربند از پهلوی راستش آویخته است، نشان اقتدار نظامی او میباشد.
در کنار تصویر، محرابی قرار دارد که شاه در حال پیشکش نذر یا صدقه به آن است که این نمادی از پادشاه نیکوکار و حامی آئینهای دینی است.
گفتنیست، که واسودِوا یکم واپسین پادشاه نیرومند و مستقل کوشانیان بود که توانست سلطهٔ فرهنگی و مذهبی امپراتوری کوشانی را تثبیت کند. در دورهٔ او، دینارهای طلا به صورت گسترده و باشکوه ضرب می شدند، که در این سکه ها تصاویر ترکیبی از عناصر آریائی (شعله، لباس سلطنتی)، مفاهیم هندی (تریشولا، نذر)، و سبک یونانی-باختری (خط، ترکیب بندی پیکر) بر آن ها نقش می بست.
بنابرین می توان گفت، که سکه طلائی واسودِوا یکم، آینهٔ تمام نمای اقتدار شاهانه، باورهای مذهبی تلفیقی، و هنر نمادین در بلخ دوران کوشانی است؛ جائی که شرق و غرب، " آریانا ، هند، و هلنیسم" در یک چهره متحد می شوند.