پرسش

سخت دلگیــــــر و پریشــــان شده ام میدانی
در جمــعِ خانــــــه بدوشـــان شده ام میدانی
هــر شب از ناله ای من دل بدر عرش رود
این چنــین عــــاشق یـــزدان شده ام میدانی
داغ محرومی ات هر روز زند گل به سرم
کوچـــه گـردی غمی هجران شده ام میدانی
رخ زردم که مرا هویت از عشق و وفاست
سـنــــــــد و آیـــت وجـــــدان شده ام میدانی
آتش عشق تو هـــــر لحظه مـــرا می سوزد
جــــگرِ سوختـــــــــه بریــان شده ام میدای
پــــــای یک سوی رود دل برود سوی دگر
آری .! دیوانـــــــه ای دوران شده ام میدانی
موج تسخیـر خیـــالات تو هوش از من برد
به رهی عشـق تـــو بی جان شده ام میدانی
گفتـــه بودی که بیایی به مه ای اردیبهشت
حال آشفتـــــــه به میـــــزان شده ام میدانی
آی از جنــــگل وحشی تــو مرا میکن دور
هــــــم سخن بــا دَدَ و دالان شده ام میدانی
بس شکنـــج است بـــه آزادی و آزاده دلی
طالبـــیء ولچـــک و زنــدان شده ام میدانی
نه مرا نیـــکی بکار آمـد و نی زشتی طبع
ز همــــــه کــرده پیشـــمان شده ام میدانی
من ز هجــــران تو آموختــه ام درس ادب
صاحب دفتـــــــر و دیــوان شده ام میدانی
در شفاخانـــــه ز درد ِ کمر هستم به فغان
در پـــــی دارو و درمــــان شده ام میدانی
میـــــزند تیغ حوادث بســـــرم روز هزار
چونکه محـــکوم به افغــان شده ام میدانی
نیست حاجت که بپرسی تو ز محمود نشان
شهــــره چون لعل بدخشـان شده ام میدانی