غزل میں بندهش و الفاظ ہی نہیں کافی

آواز: انوپ جلوتا

غزل میں بندهش و الفاظ ہی نہیں کافی
جگر کا خون بهی کچهـ چاہئی اثر کے لئے
 
تمہاری شهر کا موسم بڑا سہانا لگے
میں ایک شام چرالوں اگر برا نه لگے
جو ڈوبنا ہے تو اتنا سکون سے ڈوبو
که آس پاس کی لہروں کو بهی پتا نه لگے
تمہارے بس میں اگر ہو تو بهول جاؤ ہمیں
تمہارے بهولنے میں شاید ہمیں زمانه لگے
نه جانی کیا ہے کسی کی اداس آنکهوں میں
وه منه چهپا کی بهی جائے تو بیوفا نه لگے
ہمارے پیار سے جلنے لگے ہے یه دنیا
دعا کرو کسی دشمن کی بد دعا نه لگے
کچهـ اس قـدر تو میرے ساتهـ بیوفایی کر
که تیرے بعد کوئے اور بیوفا نه لگے
که تیرے بعد مجهے کوئی بیوفا نه لگے
وه پهول جو میرے دامان سے ہوگئے منسوب
خدا کرے انہیں بازار کی ہوا نه لگے
تم آنکهـ موند کے پی جاؤ زندگی قیصر
که ایک گهونٹ میں شاید یه بد مزا نه لگے
[][]
 
غزل را ساختار و واژه ها بسنده نیستند
برای رخنه کردن اندکی خون جگر نیز باید
 
اقلیم سرزمینت برایم خیلی خوشایند است
اگر بدت نیاید، شامگاهی را از آن میدزدم
اگر میخواهی ته نشین شوی، چنان آرام غرقه شو
که موجهای دور و پیش نیز آگاه نشوند
اگر در توانت باشد، مرا از یاد ببر
فراموش کردنت برای من روزگار میخواهد
نمیدانم در نگاهان اندوهگینش چه نهفته است
اگر ســـرگران نیز بگذرد، بیوفا جلوه نمیکند
جهانیان به عشق تو و من رشک همیورزند
نیایش کن: بد دعای کدام دشمن اجابت نگردد
با من چنان و چندان بیوفایی کن
که پس از تو کسی در نگاهم بیوفا نیاید
گلی که منسوب به دامان من بود
خدا نخواسته باشد غبار بازار بر آن بنشیند
قیصر! چشمهایت را ببند و زندگی را نوش کن
با یکباره سرکشیدن، شاید در کامت بدمزه نیاید