42

شیرین شیرین

از کتاب: راگ هزره ، فصل عمر دلسوز ، بخش ،
عمر دلسوز

شیرین شیرین
گر به بر گیرمت ای یار جانی
پیریم گردد مبدل به جوانی
چون از لبت مینوشم آب زندگانی
به پیش لبت شکر، کجا سر آید
که شیرین بود ولی، نمک ندارد
شیرین شیرین
دل چو بردی از برم دل را نگهدار
تلخ مشو تلخی مکن بر عاشق زار
از عشق خود خوارم مکن ای گل بی خار
مرو از کنارم ای نگار دیرین
که نتوان جدا شدن ز جان شیرین
شیرین شیرین
شیرین زبان و خوش کلام و مهربانی
در بین خوبان جهان تو نو جوانی
با عشوی و ناز و، ادا و دل ستانی
مکن ای نگار من، تو عشوه سازی
که دیدم من ز عشقت سرفرازی