بلبل نے گل سے،

آواز: مهدی حسن

بلبل نے گل سے، گل نے بہاروں سے کہه دیا
ایک چودهویں کے چاند نے تاروں سے کہه دیا

دنیا کسی کے پیار میں، جنت سے کم نہیں
اک دلربا ہے دل میں، جو حوروں سے کم نہیں


بهولے سے مسکراؤ تو موتی برس پڑے
پلکهیں اٹها کے دیکهـو تو کلیاں بهی ہنس پڑے
خوشبو تمہاری زلف کی پهولوں سے کم نہیں

تم بادشاه حسن ہو، حسن جہان ہو
جان وفا ہو اور محبت کے شان ہو
جلوے تمہارے حسن کے تاروں سے کم نہیں
1966

هزاردستان به گل، گل به بهاران گفت
مهتاب شب چهاردهم به ستارگان گفت

جهان، هنگامی که دل باخته باشی، کم از بهشت نیست
در دلم نشسته دلداری که کم از پریزادها نیست

اگر ناگهانی لبخند زنی، مروارید فروبارد
ور پلک بگشایی، بالا نگاه کنی، غنچه ها نیز خندان شوند
بوی خوش گیسویت کمتر از [خوشبویی] گلها نیست

تو فرمانروای زیبایی و زیبایی جهان
آبروی دلربایی هستی و مایه وفا
جلوه زار سیمایت کم از ستارگان نیست
[][]