یه زندگی اسی کی ہے جو کسی کا ہوگیا

آواز: لتا منگشیکر


یه زندگی اسی کی ہے جو کسی کا ہوگیا
پیار ہی میں کهو گیا، یه زندگی اسی کی ہے

یه بہار، یه سما، کہه رہا ہے پیار کر
کسی کی آرزو میں اپنے دل کو بیقرار کر
زندگی ہے بیوفا، لوٹ پیار کا مزا

دهڑک رہا ہے دل تو کیا؟ دل کی دهڑکنے نه گن
پهر کہاں یه فرصتیں؟ پهر کہاں یه رات و دن؟
آ رہی ہے یه صدا: مستیوں میں ڈوب جا

جو دل یہاں نه مل سکے، ملیں گے اس جہان میں
کهلیں گے حسرتوں کے پهول جا کے آسمان میں
یه زندگی چلی گئی جو پیار میں تو کیا ہوا؟

سنا یی دی یه داستان شمع میرے مزار کی
خزان میں بهی کهلی رہی یه کلی انار کی
اسے مزار مت کہو، یه محل ہے پیار کا

ای زندگی کے شام آ، تجهے گلے لگاوں میں
تجهی میں ڈوب جاؤں میں، جہاں کو بهول جاؤں میں
بس ایک نظر میرے صنم، الوداع! الوداع
الوداع! الوداع! الوداع! الوداع! الوداع
الوداع! الوداع! الوداع! الوداع
الوداع! الوداع! الوداع
الوداع! الوداع
الوداع
1953

زندگی میزیبد به آنکه خود از کسی شده باشد
نیز در "دوست داشتن" برباد رفته باشد

این بهار و این روزگار میگوید: عاشق شو
در آرزوی دوست آرامش دلت را برهم زن
زندگی وفا نمیشناسد، بهره عشق را تاراج کن

چه باک گر دل به تپش افتد؟ تپشهای دل را مشمار
باز کجا چنین مهلتها؟ بار دیگر کجا این شباروزها؟
آوازی به گوش میرسد: در رودبار مستیها ته نشین شو

دلهایی که اینجا پیوند نیافتند، در جهان دیگر با هم خواهند بود
با کوچیدن به آسمان گلهای افسوس خواهند شگفت
این زندگی فدای عشق شد، مگر نباید میشد؟

شمع آرامگاهم داستانی را به من بازگفت
شگوفه انار در پاییز نیز شگوفا مانده است
جایگاه مهر است، این را آرامگاه مخوان

ای شام زندگی بیا در آغوشت فشارم
گم شوم در تو و جهان را به فراموشی سپارم
نگاهی کن ای یار! پدرود! پدرود! پدرود
پدرود! پدرود! پدرود! پدرود
پدرود! پدرود! پدرود
پدرود! پدرود
پدرود