کسی کا کیا جو قدموں پر جبین بندگی رکهـ دی؟

سرود: قتیل شفائی
آواز: انوپ جلوتا


کسی کا کیا جو قدموں پر جبین بندگی رکهـ دی؟
ہماری چیز تهی ہم نے جہاں چاہی، وہی رکهـ دی
جو دل مانگا تو وه بهولے که ٹهہرو یاد کرنے دو
ذرا سی چیز تهی، ہم نے خدا جانے کہاں رکهـ دی

وه دل ہی کیا تیرے ملنے کے جو دعا نه کرے؟
مین تجهـ کو بهول کے زنده رہوں، خدا نه کرے
یه ٹهیک ہے کوئی مرتا نہیں جدایی میں
خدا کسی کو کسی سے مگر جدا نه کرے
سنا ہے اس کو محبت دعائیں دیتی ہے
جو دل په چوٹ تو کهائے مگر گله نه کرے
خدا کسی کو کسی پر کبهی فدا نه کرے
اگر کرے تو قیامت تلک جدا نه کرے
رہے گا ساتهـ تیرا پیار زندگی بن کر
یه اور بات، میری زندگی وفا نه کرے
اگر وفا پر بهروسه رہے نه دنیا کو
تو کوئی شخص محبت کا حوصله نه کرے
بجها دیا ہے نصیبوں نے میرے پیار کا چاند
کوئی دیا میرے پلکوں په اب جلا نه کرے


اگر خاک پایـی را سجده کردم، به کس چه؟
پیشانی خودم بود، هر جا خواستم، گذاشتم
دلم را واپس ستاندم، گفت: باش! یادم بیاید
پارچه کوچکی بود، خدا میداند، کجا نهاده ام

دلی که آرزوی به تو رسیدن نداشته باشد، به چه ارزد؟
ترا از یاد برم و زندگی کنم؟ خدا نخواسته باشد

درست است که آدم از جدایی نمیمیرد
خداوند دوست را از دوست دور نیندازد

شنیده ام که عشق دعاها نثارش میدارد
وز زخمی که به دل من زده، گلایه سر نمیدهم

خداوند هرگز کسی را عاشق دیگری نسازد
وگر سازد، آنها را تا روز رستاخیز جدا نسازد

عشق تو زندگیم خواهد گشت
اینکه زندگی با من وفا نمیکند، سخن دیگر است

اگر مردم بر وفا بی باور شوند
هرگز کسی یارای دل باختن نخواهد داشت

سرنوشت چلچراغ مهر مرا به خاکستر نشانده است
دیگر چراغی بر فراز پلکهای من روشن نمیشود