جهـ سے ناراض نہیں زندگی، حیراں ہوں مـیں

جهـ سے ناراض نہیں زندگی، حیراں ہوں مـیں
حیراں ہوں مـیں
تیرے معصوم سـوالوں سے پریشـاں ہوں مـیں
پریشـاں ہوں مـیں
جینی کے لئے سـوچا ہی نہیں، درد سـنبهـالنے ہوں گے
مسکـرائے تو مسکـرانے کے قرض اتارنے ہون گے
مسکـراوں کبهی تو لگتا ہے
جیسے ہونتوں په قرض رکهـا ہے
تجهـ سے ناراض نہیں زندگی، حیراں ہوں مـیں
حیراں ہوں مـیں

زندگی تیرے غم نے ہمـیں رشـتے نئے سمجهـائے
زندگی تیرے غم نے ہمـیں رشـتے نئے سمجهـائے
ملے جو ہمـین دهـوپ مـیں ملے، چهـاوں کی ٹهندی سـائے
تجهـ سے ناراض نہیں زندگی، حیراں ہوں مـیں
حیراں ہوں مـیں

آنکهـ اگـر بهـر آئی ہیں، بوندیں برس جائیں گی
کل کیا پتا کن کے لئے آنکهیں ترس جائیں گی؟
جانی کب گم ہوا، کهـاں کهـویا
ایک آنسـو چهپا کی رکهـا تهـا
تجهـ سے ناراض نہیں زندگی، حیراں ہوں مـیں
حیراں ہوں مـیں


ای زندگی! از تو آزرده نیسـتم، شگفتزده هسـتم
از پرسشهـای بی آلایشـت پریشـانم، پریشـانم

نمـیپنداشـتم که برای زیسـتن، ناز اندوه را هـم بـاید کشـید
و هنگام خندیدن، وام لبخند را نیز بـاید پرداخت
اگـر گاهی خندیده بـاشـم
گمـان برده ام وامـی بر لبهـایم گـذاشـته اند

ای زندگی! غمت پیوندهـای نوینی را به مـن یاد داد
آنگاه که سـایه هـای سـرد گـوارا را یافتم
بـاز هـم بهـره مـن آفتاب سـوزان بود

اگـر چشـم نمـناک شـده اسـت، سـرشکهـا فـروخـواهند بـارید
چه کسـی مـیداند
فـردا چشـم به راه که خـواهـم نشسـت
نمـیدانم چه وقت ناپدید شـد
کجا نهـان گشـت
قطره اشکی که پنهـان کـرده بودم

ای زندگی! از تو آزرده نیسـتم، شگفتزده هسـتم
از پرسشهـای بی آلایشـت پریشـانم، پریشـانم
پریشـانم، پریشـانم
پریشـانم، پریشـانم