آمد نفس صبح و سلامت نرسانید

آمــــد نفس صبـح و سـلامت نـــرسانیــــد
بــوی تــــو بیاورد و پیــــامت نـــرسانیــد
یــا تــو به دم صیح و ســــلامــی نسپردی
یا صحبـــدم از رشک ســـلامت نــرسانید
مـــن نامه نوشتم بـــه کبــوتـــر بسپـــردم
چــه سود کــه بختم ســوی بامت نرسانیــد
بـــاد آمــد و بگسست هــوا را ره ابـــــــر
بـــویی زره غــالیه قامت نــرسانیــــــــــد
بـــر باد و سپــردم دل و جان تا به تو آرد
زیـــن هــردو نــدانم کدامت نر سانیـــــــد
عمریست که چون خاک جگرتشنهء عشقم
وایام به مــن جرعهء جــامت نــــرسـانیــد
خاقــانی از این طالع خود کام چه جـویــی
کـــو چاشنی کام به کـــــامت نـــــرسـانیـد