42

ای قـــوم به حج رفتـــه کجــــایید کجـاییـد

از کتاب: راگ هزره ، فصل احمد ظاهر ، بخش ،

ای قـــوم به حج رفتـــه کجــــایید کجـاییـــد
معشوق همیجـــــاسـت بیــــائیــد بیــاییــــــد

معشوق تــو همسـایـــــه دیــوار به دیــــوار
در بادیه سر گشته شمــــا در چـــه هـواییـد

گــر صورت بی صورت معشــوق ببینیــــد
هم حـــاجی و هــم کعبــه و هم خـانه شمایید

صد بار از این خانه بــدان خــانه برفتیــــــد
یک بار از این خـــانه براین بام بـــرآییــــــد

گـــر قصد شما دیدن آن خــــانه جـــــــانست
اول رخ آیینــــه بصیقـــل بــــــزداییـــــــــــد

آن خـــانه لطیف است نشانهـــاش بگفتیـــــــد
از خـــــواجــــه آن خـــانه نشانــــه بنماییـــد

کو دستــه ای از گا اگــر آن بــــاغ بـدیـدیـــد
کــــو گــوهری از جان اگــــر از بهر خدایید

با اینهمه آن رنج شمـــا گنـــج شمــا بـــــــــاد
افســـوس بر گنج شمــــا پــرده شمــاییــــــــد

گنجیــــد نهـــان گشتـــه درین تــوده پر خـاک
چــون قــرص قمر ز ابر سیه باز بــر آییــــد

سلطان جهــــان مفخـــر تبـــریــــز نمــایـــــد
اشکــال عجـــایب کـــه شمــا روح فـــزاییـــد