هر چند که ناتوان عشقم

هر چند که ناتوان عشقم
در معرکه پهلوان عشقم
از دیر ز محرمان عشقم
بسیار مزاج دان عشقم
گر هر دو جهان خراب گردد
ویران نشوم جهان عشقم
یک دم نشود ز گریه خاموش
یعنی نی نیستان عشقم
با صد من عقل ذره ی عشق
نفروشم و قدر دان عشقم
افروخته ام چراغ داغی
من رونق دودمان عشقم
در بی مزگی گذشت عمرم
یارب نمکی ز خوان عشقم
یاران ز گداز چاره ی نیست
در بوته ی امتحان عشقم
رفته ست دماغ برتر ازعشق
از سجده ی آستان عشقم
ای عقل به من مشو مقابل
بگریز که قهرمان عشقم
ناصح تو کناره از میان گیر
عشق ازمن و من ازان عشقم
خوبست گر آئینه نه بینی
گفتم به تو بد گمان عشقم
از دغدغه هوس که کم باد
مامونم و در امان ِ عشقم
با عقل سر سخن ندارم
عمریست که همزبان عشقم
واقف گر عمر خضر یابم
کی پیر شوم جوان عشقم