مخوان ز دیرم به کعبه زاهد که برده از کف...

مخوان ز دیرم به کعبه زاهد که برده از کف دل من آنجا
به ناله مطرب به عشوه ساقی به خنده ساغر به گریه مینا

دراین بیابان ز ناتوانی فتادم از پا چنان که دانی
صبا پیامی ز مهربانی ببر ز مجنون بسوی لیلی

به عقل نازی حکیم تا کی به فکرت این ره نمی شود طی
به کهنه ذاتش خرد برد کی پی اگر رسد خس به قهر دریا

همین ام مشتاق در آرزویت مدام گیرم سراغ کویت
تمام عالم به جستجویت به کعبه مومن به دیر ترسا