از بــرای غم مــن سینه یی دنیـــا تنـــگ است

از بــرای غم مــن سینه یی دنیـا تنـــگ است
بهــر این موج خروشان دل دریا تنــگ است
تا ز پیمــانهء چشمـان تــو سر مست شـــــدم
دیگــر انــدر نظرم دیدهء مینــا تنــــگ اسـت
بسکــه دل در سر گیسوی تو آویختــــه است
از بـــرای دل آشفتـــه مــا جــا تنــــگ است
گفتــه بــودی به دیــــدار من آیــی ز وفــــــا
فـرصت از دست مده وقت تماشا تنگ اسـت
ســـر بدامان تو زین پس نهم و نالــه کنــــــم
بهــر نالیدن مــن دامن صحــرا تنـــگ اسـت
مگـــر امــروز با بالیـــن من آیی کـه دگـــــر
عمـــر کــوتاه مرا وعده فــردا تنـــــگ است
خنـــده یی غنچه فــرو مـــرد زبیـداد خــزان
چه توان کرد که چشم و دل دنیا تنــگ است