کبهی کتابوں میں پهول رکهنا،

آواز: غـلام عـلـی

 
کبهی کتابوں میں پهول رکهنا، کبهی درختوں په نام لکهنا
ہمیں بهی ہے یاد آج تک وه نظر سے حرف سلام لکهنا
وه چاند چہرے، وه بہکے باتیں، سلگتی دن تهے، مہکتی راتیں
وه چهوٹے چهوٹے کاغذوں پر محبتوں کے پیام لکهنا
گلاب چهروں سے دل لگانا، وه چپکے چپکے نظر ملانا
وه آرزؤں کے خواب بننا، وه قصه ناتمام لکهنا
گئی رتوں میں "حسن" ہمارا، بس ایک ہی تو یه مشغله تها
کسی کے چہرے کو صبح کهنا، کسی کے زلفوں کو شام لکهنا
میری نگر کے فضاؤ کہیں جو ان کا نشان پاؤ
تو پوچهنا یه کہاں بسی ہو، کهاں ہے ان کے قیام لکهنا

 
گاه گلبرگ لای کتابها نهادن، گاه نام بر تنه درختها نوشتن
هنوز یادم هست واژه "درود" را با نگاه نوشتن
آن ماهرخان و گوارا سخنان، روزهای تابان، شبهای نکهت فشان
روی کاغذها پاره های کوچک، مهــرنامه ها نوشتن
به گلچهره ها دل باختن، نگاه را دزدانه با نگاه پیوند زدن
خواب آرزوها را بافتن، آن داستان دنباله دار را نوشتن
آی حسن! سرگرمی روزگار پارینه ام چنین بود
سیمای یکی را سپیده دم خواندن، گیسوان دیگری را شام نوشتن
ای بادهای دهکده من! اگر جایی نشانی از او بیابید
باید رهایشگاهش را پرسیدن، باید جایگاهش را نوشتن