42

ﺑﺎز روز ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭘـﺎﻳـﺎن ﺷـﺎم دﻟﮕـﻴــﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ

از کتاب: راگ هزره ، فصل ساربان ، بخش ،
ساربان

ﺑﺎز روز ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭘـﺎﻳـﺎن ﺷـﺎم دﻟﮕـﻴــﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ
ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺳـﻮدای ﺁن زﻟﻒ ﭼﻮ زﻧﺠﻴﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ
دﻳﮕﺮان ﺳﺮ ﻣﺴﺖ در ﺁﻏـﻮش ﺟـﺎﻧـﺎن ﺧﻔﺘﻪ اﻧﺪ
ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺪار اﺳﺖ و هر ﺷﺐ ﻣﺮغ ﺷﺒﮕﻴﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم زودﺗـﺮ در راﻩ ﻋﺸﻘـﺖ ﺟــــــﺎن دهم
ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺗﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﻋﺬر ﺗﺄﺧﻴﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ
از در ﺷـﺎهـان ﻋـﺎﻟـﻢ ﻟـﺬﺗـﯽ ﺣـــﺎﺻـــــــﻞ ﻧﺸﺪ
ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ در ﮐﻨﺞ ﻋﺰﻟﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻴﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ
ﻣـﻨـﻌـﻢ از ﮐﻮﻳﺶ ﻣﮑﻦ ﻧﺎﺻﺢ ﮐﻪ ﺁﺧـﺮ ﻣﯽ رﺳﻢ
ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﯽ دام ﺗﻘﺪﻳﺮ اﺳﺖ و ﻣﻦ