او خانم وقت که میری

او خانم وقت که میری همه دنیایی مه میره
تاقت و حوصله و تاب وتوانهایی مه میره

بنشین، بنشین لحضه کک ِتا که ترا سیر ببینم
گل امید خوده روی نیکویی تو بچینم

تکیه بر کرسی قربانی میزد که می زیبد
من به پیش قدمت بهر گدایی بنیشینم


گره از ذلف گره گیر خود تا کی نگوشایی
ناز کن دلبرکِ نازی من ناز نمایی

سخن نقز بگو تعنه مزن کینه مجو
عُقده ای این دلکِ عاشق خود بگشایی