مرگ عاشقانه

مــــن آن مرغک بی پر، کزقفس رهــــا ندارم

چـــــی کنم بجزاســــارت، فغان وصـــدا ندارم

هـــــــرشام غــــروب دلگیر،دل من زآن بسته

جزروم به سوی آسمان، طرفی کـه راه نـدارم

همه تلــخی زمانـــــه ، بسرم مــــــرورکردنــد

دل دمـــی کــــــه هست باغم، رفیق وفأ نـدارم

همه شب کنار دریا ، ســـرمن به آسمان است

بجزاز سیاهی شـــــب ، درکی ز ماه نــــــدارم

همــه معشوقان دنیا ، به سکوت رفتند امشب

بـــــه فغان وناله گریـــــم ، من چرا حیأ ندارم

غم عاشقانه مرگ است ،مرگ من بهانه دارد

چی کنم بـــــه این بهانـــــه ، امیـــد شفأ ندارم

عارفانــــــه میروم مـــــن ، عاشقانه میسپارم

عمرخــــود بدست هستی ،طالع چوشاه ندارم

هیچ کســــــــــی زتیرآتش ،نگیرد نشان آب را

هدفش به دشت زرد است ،که منم خطا ندارم