ای پادشه خـــــوبان داد از غــم تنهــایی
از کتاب: راگ هزره
، فصل احمد ظاهر
، بخش
،
ای پادشه خـــــوبان داد از غــم تنهــایـــــی
دل بی تو بجان آمد وقت است که باز آیــی
دایم گل این بوستان شاداب نمــــی مــانــــد
در یاب ضعیفان را در وقت تــــــوانـایــی
دیشب گلــه زلفش بـــا بـــاد همـــی کــردم
گفتــا غلطی بگذار زین فکــرت سودایــــی
صد باد صبا اینجــا با سلسله می رقصــــند
اینست حــریف ایدل تــا بــاد نـــه پیمــایــی
مشتاقی و مهجوری دور از تو چنــانم کرد
کز دست بخــواهد شد پا یـــاب شکیبــــایی
یارب بکه شایــد گفت این نکته که در عالم
رخساره بکس ننمــود آن شاهد هـرجایــــی
ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست
شمشاد خــرامان کن تا بــاغ بیــارایــــــــی
ای درد تـــوام درمان در بستــــر نـاکـامـی
دی یاد توام مــونس در گــوشهء تنهــایــــی
در دایره قسمت مـــــا نقطه تسلیــــمیـــــــم
لطف آنچــه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی
فکر خود و رای خود در عالم رنـدی نیست
کفرست درین مذهب خود بینی وخود رایـی
زین دایره مینــا خونین جگـــــرم مـــــی ده
تا حل کنم این مشکــل در ساغـــر مینایــــی
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عــــاشق شیـــدایــــی
دل بی تو بجان آمد وقت است که باز آیــی
دایم گل این بوستان شاداب نمــــی مــانــــد
در یاب ضعیفان را در وقت تــــــوانـایــی
دیشب گلــه زلفش بـــا بـــاد همـــی کــردم
گفتــا غلطی بگذار زین فکــرت سودایــــی
صد باد صبا اینجــا با سلسله می رقصــــند
اینست حــریف ایدل تــا بــاد نـــه پیمــایــی
مشتاقی و مهجوری دور از تو چنــانم کرد
کز دست بخــواهد شد پا یـــاب شکیبــــایی
یارب بکه شایــد گفت این نکته که در عالم
رخساره بکس ننمــود آن شاهد هـرجایــــی
ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست
شمشاد خــرامان کن تا بــاغ بیــارایــــــــی
ای درد تـــوام درمان در بستــــر نـاکـامـی
دی یاد توام مــونس در گــوشهء تنهــایــــی
در دایره قسمت مـــــا نقطه تسلیــــمیـــــــم
لطف آنچــه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی
فکر خود و رای خود در عالم رنـدی نیست
کفرست درین مذهب خود بینی وخود رایـی
زین دایره مینــا خونین جگـــــرم مـــــی ده
تا حل کنم این مشکــل در ساغـــر مینایــــی
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عــــاشق شیـــدایــــی