خلوتی كو كه خيالات تو آنجا ببرم

خلوتی كو كه خيالات تو آنجا ببرم

ديده بربندم و دل را به تماشا ببرم

قصه ام را به كدام آيينه فرياد كنم

شهر خود را به سر راه كی آباد كنم

با راين درد همان به كه تنها ببرم

جلوه شوخ بهارم كه ز رنگ افتادم

مشت اميدم و در سينه تنگ افتادم

آه اگر حسرت امروز به فردا ببرم

گوشه كو كه تسلی كده دل باشد

عاشقی را وطنی باشد و منزل باشد

كه به آن گوشه دل بی سرو پا ببرم

بهتر آنست كه برخيزم و بی هيچ صدا

دست تنهايی خود گيرم و تنها تنها

عشق را وسوسه انگيزم و خود را ببرم