مـیں نا بهـولوں گا
از کتاب: راگ هزره
، فصل ترانه های خارجی با ترجمه دری
، بخش
،
ترانه های خارجی با ترجمه دری
سـرود پرداز: سـنتوش آنند
آهنگسـاز: لکشمـی کانت پیاری لال
آوازهـا: مکیش و لتا
برگـردان: س س
"مـیں نا بهـولوں گا"
"مـیں نا بهـولوں گی"
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
این رسمهـا را، این سـوگندهـا را
این رشـته هـا، پیوندهـا را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
این رسمهـا را، این سـوگندهـا را
این رشـته هـا، پیوندهـا را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
بیا جهـان را فـرامـوش کنیم
بیا جهـان را فـرامـوش کنیم
در پندارهـا نوسـان ورزیم
در بهـارهـا بیامـیزیم
در بهـارهـا بیامـیزیم
بر سـتاره هـا دسـت بکشـیم
بیا پیشـانیت را بـا سـندر بیارایم
تو عروس شـو
رشـته خال و عروس را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
در رودبـار زمـان
در رودبـار زمـان
زندگی جاری مـیشـود
سـاعتهـایی که زندگی مـیکنیم
سـاعتهـایی که زندگی مـیکنیم
هـمـانهـا مـاندنی هسـتند
مـن نفس واپسین مـیشـوم
مـن نفس واپسـین مـیشـوم
تو زندگی شـو
رشـته نفسـهـا و زندگی را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
ابر بهـاری ببـارد
حویلی خـوشـبو شـود
دل گاهی دامـاد بـاشـد
دل گاهی عـروس شـود
آسمـان شـده پاکـوبی کنیم
نسیم شـده چـرخ زنیم
بیا خم و پیچ راههـا را درنوردیم
بـاهـمـی را هـرگز رهـا نکنیم
بـاید جایی پنهـان شـویم
بـاید از دیدگان نهـان شـویم
جایی زمـینگیر شـویم
روز را ســپری کنیم
وه! چه سخنی به مـیان آمـد
نگاه کن! شـب به پایان رســید
این سخنهـا جاری بـاشـند
این شـبهـا ســپری شـده روند
مـن دل را نیایشگاه مـیسـازم
تو نیایشگـر شـو
رشـته نیایشگاه و نیایشگـر را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
آهنگسـاز: لکشمـی کانت پیاری لال
آوازهـا: مکیش و لتا
برگـردان: س س
"مـیں نا بهـولوں گا"
"مـیں نا بهـولوں گی"
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
این رسمهـا را، این سـوگندهـا را
این رشـته هـا، پیوندهـا را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
این رسمهـا را، این سـوگندهـا را
این رشـته هـا، پیوندهـا را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
بیا جهـان را فـرامـوش کنیم
بیا جهـان را فـرامـوش کنیم
در پندارهـا نوسـان ورزیم
در بهـارهـا بیامـیزیم
در بهـارهـا بیامـیزیم
بر سـتاره هـا دسـت بکشـیم
بیا پیشـانیت را بـا سـندر بیارایم
تو عروس شـو
رشـته خال و عروس را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
در رودبـار زمـان
در رودبـار زمـان
زندگی جاری مـیشـود
سـاعتهـایی که زندگی مـیکنیم
سـاعتهـایی که زندگی مـیکنیم
هـمـانهـا مـاندنی هسـتند
مـن نفس واپسین مـیشـوم
مـن نفس واپسـین مـیشـوم
تو زندگی شـو
رشـته نفسـهـا و زندگی را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
ابر بهـاری ببـارد
حویلی خـوشـبو شـود
دل گاهی دامـاد بـاشـد
دل گاهی عـروس شـود
آسمـان شـده پاکـوبی کنیم
نسیم شـده چـرخ زنیم
بیا خم و پیچ راههـا را درنوردیم
بـاهـمـی را هـرگز رهـا نکنیم
بـاید جایی پنهـان شـویم
بـاید از دیدگان نهـان شـویم
جایی زمـینگیر شـویم
روز را ســپری کنیم
وه! چه سخنی به مـیان آمـد
نگاه کن! شـب به پایان رســید
این سخنهـا جاری بـاشـند
این شـبهـا ســپری شـده روند
مـن دل را نیایشگاه مـیسـازم
تو نیایشگـر شـو
رشـته نیایشگاه و نیایشگـر را
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد
فـرامـوش نخـواهـم کـرد