نوای دل

تو عنایتی بما کن ز نشان مهربانی

به شرار دل نه افزاَ زکمال دلربائی


به چمن دگر نباشد گل آرزوی رنگین

که بهار دل خزان شد ز جفی بیوفائی


به شب سیه چه جویم ره کاروان دل را

که نباشد آسمان را چو ستاره شبانی

به کجا روم ز دستت به کجا برم شکایت

که غمت بدل نشسته چو بلای آسمانی

من و شامهای فرقت تو و روزگار بی یار

به وصال هم به اندیش که گذر کند جوانی

بروم ز شهرت ای یار به کرانه های دوری

تا رود ز خاطر من تب و تاب و بیقراری