به سنگ غم زدی پیمانه ام را

به سنگ غم زدی پیمانه ام را
به سیل اشک دادی خانه ام را
کنون کز خانه ام چون بخت رفتی
کجا بردی دل دیوانه ام را؟
میان پاک بازانش قطاران
به افسون و جنون افسانه ام را
بیا ای شمع شام آرزو ها
بسوزان هستی و ویرانه ام را