ساقیا مرا دریاب! پر کن از وفا جامم

ساقیا مرا دریاب! پر کن از وفا جامم
مستم امشب از غم ها، می نخورده بد نامم

توبه ام مده زاهد، دیگر از می و مستی
فارغ از حسابم کن، غافل از سر انجامم

شاید عمر این مستی، چون وفای او باشد
ساغرم تُهی ماند، بشکند فلک جامم

من ز بیم رسوایی، گریه میکنم در دل
میکشد مرا آخر، خنده های آرامم