دور از تو هرشب تا سحر گریان چو شمع محفلم

دور از تو هرشب تا سحر گریان چو شمع محفلم
تا خود چه باشد حاصلی از گریه بی حاصلم

لبریز اشکم جام کو ؟ آن آب آتش فام کو ؟
آن مایه ی آرام کو تا چاره سازد مشکلم؟

چون سایه دور از روی تو افتاده ام در کوی تو
چشم امیدم سوی تو وای از امید باطلم

در عشق و مستی داده ام بود و نبود خویشتن
ای ساقی مستان بگو دیوانه ام یا غافلم