ہم کو ہمیں سے چرا لو، دل میں کہیں تم چهپالو
از کتاب: راگ هزره
، فصل ترانه های خارجی با ترجمه دری
، بخش
،
ترانه های خارجی با ترجمه دری
آوازها: اودیت نراین و لتا منگیشکر
ہم کو ہمیں سے چرا لو، دل میں کہیں تم چهپالو
ہم اکیلے کهو نه جائے، دور تم سے نه ہو جائے
پاس آو گلے سے لگاؤ
یه دل دهڑکا دو، زلفیں بکهرا دو، شرما کے اپنا آنچل لہرا دو
ہم زلفیں تو بکهرا دے، دن میں رات نه ہو جائے
ہم آنچل تو لہرا دے، پر برسات نه ہو جائے
ہونے دو برساتیں، کرنے ہیں کچهـ باتیں
پاس آو گلے سے لگاؤ
تم په مرتے ہیں، ہم مرجائیں گے
یه سب کہتے ہیں، ہم کر جائیں گے
چهٹکی بهر سندور سے تم، اب یه مانگ ذرا بهر دو
کل کیا ہو کس نے دیکها، سب کچهـ آج، ابهی کر دو
ہو نه ہو سب راضی، دل راضی: رب راضی
پاس آو گلے سے لگاؤ
2000
از خویشتن بیخودم گردان، جایی در دلت پنهانم کن
مبادا به تنهایی ناپدید شوم، از تو دور افتم
نزدیک بیا، در میان بازوانت پناهم ده
دل را به تپش انداز، گیسوان را پریشان ساز، آزرمگینانه چادرت را به لرزه درآر
موهایم را خواهم آشفت: مبادا شب در میانه روز رخ دهد
چادرم را تکان خواهم داد: مبادا باران شود
بگذار ببارد، سخنانی برای گفتن داریم
نزدیک بیا، در میان بازوانت پناهم ده
در راهت میمیرم، جان خواهم سپرد
دیگران تنها بر زبان می آرند، ولی من چنان خواهم کرد
سندور [پیوند زندگی] را در میانگاه موهایم بیفشان
فردا را چه کسی دیده است؟ کارها را همین امروز و اکنون یکسره کن
همگان بپذیرند یا نپذیرند، آنچه دل خواهد، خدا خواهد
نزدیک بیا، در میان بازوانت پناهم ده
ہم کو ہمیں سے چرا لو، دل میں کہیں تم چهپالو
ہم اکیلے کهو نه جائے، دور تم سے نه ہو جائے
پاس آو گلے سے لگاؤ
یه دل دهڑکا دو، زلفیں بکهرا دو، شرما کے اپنا آنچل لہرا دو
ہم زلفیں تو بکهرا دے، دن میں رات نه ہو جائے
ہم آنچل تو لہرا دے، پر برسات نه ہو جائے
ہونے دو برساتیں، کرنے ہیں کچهـ باتیں
پاس آو گلے سے لگاؤ
تم په مرتے ہیں، ہم مرجائیں گے
یه سب کہتے ہیں، ہم کر جائیں گے
چهٹکی بهر سندور سے تم، اب یه مانگ ذرا بهر دو
کل کیا ہو کس نے دیکها، سب کچهـ آج، ابهی کر دو
ہو نه ہو سب راضی، دل راضی: رب راضی
پاس آو گلے سے لگاؤ
2000
از خویشتن بیخودم گردان، جایی در دلت پنهانم کن
مبادا به تنهایی ناپدید شوم، از تو دور افتم
نزدیک بیا، در میان بازوانت پناهم ده
دل را به تپش انداز، گیسوان را پریشان ساز، آزرمگینانه چادرت را به لرزه درآر
موهایم را خواهم آشفت: مبادا شب در میانه روز رخ دهد
چادرم را تکان خواهم داد: مبادا باران شود
بگذار ببارد، سخنانی برای گفتن داریم
نزدیک بیا، در میان بازوانت پناهم ده
در راهت میمیرم، جان خواهم سپرد
دیگران تنها بر زبان می آرند، ولی من چنان خواهم کرد
سندور [پیوند زندگی] را در میانگاه موهایم بیفشان
فردا را چه کسی دیده است؟ کارها را همین امروز و اکنون یکسره کن
همگان بپذیرند یا نپذیرند، آنچه دل خواهد، خدا خواهد
نزدیک بیا، در میان بازوانت پناهم ده