آدمی، آدمی سے ملتا ہے

آواز: عابده پروین

آدمی، آدمی سے ملتا ہے
دل مگر کم کسی سے ملتا ہے
بھول جاتا ہوں میں ستم اس کے
وہ کچھـ اس سادگی سے ملتا ہے
آج کیا بات ہے که پھولوں کا؟
رنگ تیری ہنسی سے ملتا ہے
روح کو بهی مزا محبت کا
دل کی ہمسایگی سے ملتا ہے
سلسله فتنه قیامت کا
تیری خوش قامتی سے ملتا ہے
کارو بار جہاں سنورتے ہیں
ہوش جب بیخودی سے ملتا ہے
مل کے بھی جو کبھی نہیں ملتا
ٹوٹ کر دل اسی سے ملتا ہے

(1890 - 1960)

آدمها با همدیگر دیدار میکنند
لیک "دل" کمتر با کسی می آمیزد
ســتمهایش را از یاد میبرم / با چنان سادگی رویارویم می ایستد
امروز چه رخ داده است؟
رنگ گلها به لبخندت میماند
روح نیز به پاس همسایگی با دل
از لذت عشق بهره ور میشود
نردبان فتنه قیامت
به بلندای اندام خوشتراش تو میماند
کار و بار جهان سامان مییابد
هنگامی که هوش و بیخودی یکی شوند
آنکه در وصال نیز به دست نمی آید
دلم شکسته شکسته همو را میپوید