|
- چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو بی گه آمدی باری درآ مردانهای ساقی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو بیگاه است و باران خانه خانه
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو درد گیرد دندان تو عدو گردد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو دیوم عاشق آن یک پری شد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو رو نمود به منصور وصل دلدارش
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو زد فراق تو بر سر مرا به نیرو سنگ
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شب شد جملگان در خواب رفتند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- چو عشق آمد که جان با من سپاری
|
دیوان کبیر |
شعر |