|
- عار بادا جهانیان را عار
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عارف گوینده اگر تا سحر صبر کنی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق به سوی عاشق زنجیر همیدرد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق چو منی باید میسوزد و میسازد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق روی جان فزای توییم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق شده ای ای دل سودات مبارک باد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان بر درت از اشک چو باران کارند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان را جست و جو از خویش نیست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان را مژدهای از سرفراز راستین
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقان نالان چو نای و عشق همچون نای زن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- عاشقانی که باخبر میرند
|
دیوان کبیر |
شعر |