|
- صلا یا ایها العشاق کان مه رو نگار آمد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما از آنچ خوردی بهل اندکی به ما ده
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما این چه گمانست فرودست حقیر
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما بیار باده بنشان خمار مستان
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما چونک فریبی همه عیار فریبی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما خرگه توم که بسازی و برکنی
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بیکار شد
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صوفیان آمدند از چپ و راست
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صوفیان در دمی دو عید کنند
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- صوفیانیم آمده در کوی تو
|
دیوان کبیر |
شعر |
|
- طارت الکتب الکرام من کرام یا عباد
|
دیوان کبیر |
شعر |