ابوالفضل مسرور بن محمد طالقانی

این سخن پرداز نیز از گویندگان دورۀ یمین الدوله وستا شیگران آن پادشاه بزرگ است عوفی یک قصیده را که وی در ستایش خواجه بزرگ احمد بن حسن میوندی سروده نقل نموده است و این دو قطعه را نیز از زبان وی ذکر کرده :

بوقت نرگس ارخواند کسی فردوس گیتی را

بیک معنى روا باشد که دل مان داردش باور

ز بهر آن که جز در خلد کی شاید بدن هرگز

درختی کش تن از دینار و برگ از سیم و بار اززر

قطعه دوم :

چنانم که مجنون عامر نبود

ز تیمار لیلی به لیل و نهار

 وفادار مهر توام تازیم

تو خواهی و فادارو خواهی مدار