لطف و عتاب

نگارا قد چو سروناز داری 

نگاه مست تیز اندازی داری

بهر ساعت کنی لطفی به اغیار

بمن هردم عتاب و ناز داری

من و هر شب فغان و ناله تا روز

تو نای و نوش و چنگ و ساز داری

چرا در بزم خاص ای شاد خوبان

عوامی چند را دمساز داری

چه افتاد ای تذور گلشن حسن

که با زاغ و زغن پرواز داری

هزاران بیگناه ای شوخ ظالم

شهید ترک تیر اندازی داری

دل از قید تو کی باید رهائی

مژه چون ناخنان باز داری

چسان پنهان لماند سر عشقت

که چندین غمزه ء غماز داری