درفش ملی جمهوری افغانستان

در وطن ما افغانستان در صفحات شمال هندوکش در مسیر (بلخ آب) نام (اق کپرک) یا (پل سفید) به یادگار خواهد ماند زیرا در سال (1966 - 1965) باستانشناس امریکائی (لوی دو پیری) به کشف جدیدی موفق شد که چهره (انسانی) را درسنگ خارا تراش داده بودند که به پانزده هزار سال ق - م تعلق میگیرد این نه تنها "چهره انسان" بود که به چنان زمانه پارینه تعلق میگیرد بلکه از نظر تناسب و زیبائی آنرا در قطار اثار هنری (پیکاسو) بلخ در (دوره قدیم حجر) دوره (پاله اولی نیک) قرار میدهند ، و اظهار میکنند که در نوع خود درجهان فرهنگ دنیائی بی نظیر است و آنرا یکنوع (سمبول) انسانی قبول میتوان کرد در جنوب هندوکش "موسیوکزال" فرانسوی در تپه (مندیگک) (50 کیلو متری ندهار ) موفق به کشف سر انسان گردید که به دورۀ قبل التاریخ به (5) هزار سال ق - م تعلق میگیرد (1960)

* * *

درفشی چوسیمرغ والا سپید

کشیده سرش سوی تابنده شید

(فردوسی)

در افغانستان در صفحات شمال از موقعی که آریاها در (بلهیکا) و (بخدی) ظهور و توطن اختیار نمودند از هزاران سال با ینطرف در سایه "در فش آریان" زیست می نمودند .

شهر زیبای (بلخ) که هر قدر در صفحات تاریخ و افسانه های کهن پیش برویم نام و نشانی از آن در دل روزگار ثبت است . (بلخ بامی) یا (ام البلاد) شهری که در طول تاریخ بهر نام که شناخته شده بحیث (مادرشهر ها) دارای پرچم های بلندی بوده که آوازه آن در قدیم ترین نقاط دنیای انوقت فرا رسیده و اسباب سربلندی و افتخار این خطه قدیم مشرق زمین بود .

ازین رو از زمانه های قدیم همه احفاد آزاده و سلحشور این مملکت بیرق را میشناختند . و برای آن کلمات مختلفی وضع کرده بودند که هر کدام آن با موازین جداگانه استعمال میشد . 

این کلمات عبارت بود از : درفش - بیرق - علم - لوا ـ عقاب ـ  توغ - جنده و غیره که هر کدام نظر به موقف نظامی و ملی و مقدمات مذهبی در جاهای مخصوص بکار میرفت و مادر ذیل "بیرق ملی جمهوری افغانستان" که "سیاه ، و سرخ ـ و سبز" است با علامت پرنده آن که در بین تاج گندم ، محراب و ممبر و عقاب و آفتاب است شرح میدهیم :

در تمام متون قدیمه و درمیان تمام نقاط باستانی (بلخ) یگانه شهری است که در باب آن اوستا گوید : (بخدم سر یرام اردو و در فشام) یعنی بلخ زیبا دارای پرچم های بلند . این جمله کوتاه و پر معنی حکلیت از عظمت و زیبائی و سر بلندی این شهر تاریخی میکند و یاد بیرق های بلند تا زمانه عروج صدر اسلام بجا مانده و از "ترمذ" دیده میشد . این شهر بلخ در دو کیلومتری رودخانه اکسوس (امو دریا آباد) بود و هزاران سال مرکز مدنیتهای باستانی بشمار میرفت.