اقرار نامۀ آفریدیان جوا که نمبر ۸۴

ما ملكان:

سراج و قاسم و شاه ولی با قوم خود قاسم خیل. و بابری و سکهراج و محب الله و محمد و بیراج، امرای قوم اسمعیل خیل. و ماکان ترکی و سروین و خانگول و نامدار ملکان جمو.

و شیر باز و صاحب خان و یارخان و محمد مجیب ملکان پاندونسان. ملكان غریبه و تمام قوم تپه افریدیانِ ،جواکه که بر سرحد مملکت انگریز زیست دارند در مقام کوهات کوتل، پیش کوک صاحب دیپتی کمشنر کوهات فراهم آمده از طرفِ سرکار بیانات صاحب ممدوح را شنفته و برضا و رغبت خود اقرار نامۀ ذیل را کردند:

چون بین افریدیان و بنگش در بارۀ سرحد نزاعی بود، در ان وقت نیز ما بسبب دوستی ، سابقه بامداد بنگش آمدیم حالا نیز چهار شرط ذیل را قبولداریم 

اول: قبولداریم که بر کوتل چوکی دوازده نفر مقرر گردد و این اشخاص همواره بر برجی خواهند بود و دران حصۀ کوتل تعمیر میگردد که در اراضی ماست. 

دوم: اگر در کوتل نزاعی واقع گردد ما مثل سابق با قوای خود به مدد بنگش خواهیم شتافت و اگر در آنجا نقصی وارد گردد، در ادای آن با بنگش سهیم خواهیم بود و چنانچه سابقاً هم تعهد کرده ایم، در خاک انگریز به ارتکاب جرایم و دزدی و رهزنی نمی پردازیم، و اگر فردی از ما دران خاک جرمی را مرتکب ،گردد ما همه جمعاً مسئول آن خواهیم بود. و برای این مقصد میر مبارک شاه و بهادر شیر خان را ضامن میدهیم، که در خاک انگریز زندگانی دارند، و اگر قضیه ای واقع گردد، جوابده میباشند.

سوم: به موجب منظوری دپتی کمشنر بهادر (؟) در دو هزار روپیه مواجبی که قبلاً به بنگش مقرر شده، ما هم سهیم خواهیم بود.

چهارم: اگر مردی از قوم ما در دره کوهات جرمی را مرتکب شود، مسئول آن ما ایم، و تا وقتی که عهد نامۀ افریدیان دره قایم است ما مستحق حصۀ خود در مواجب دو هزار روپیه می باشیم.  (امضا) مورخه ۳ دسمبر ۱۸۵۳