گنا بیگم

گنا بیگم دختر علی قولی خان واله داغستانی و زوجه اعتماد الملک غازی الدین خان خان بهادر بود و در نیمه دوم قرن دوازدهم زنده گی میکرد این شاعره که استعداد خود را از پدر به ارث برده بود در اردو و فارسی شعر میسرود و میرفخرالدین  منت  میرسوز و میرزا رفیع  سودا  اشعار اورا اصلاح می نمودند . ۱ 

گویند که یکی از اطفال او بعد از مریضی طولانی فوت شد ، نواب از مرگ او خبر شد و از بیرون احوال او را پرسید ، گنا بیگم این شعر را به جواب او نوشت : 

از حال مپرس که دل چاک کرده ایم                                          لخت جیگر بریده ته خاک کرده ایم 

روزی باران بسیار شدید میبارید و شاعره این رباعی را سرود : 

قواره زهر گوشه شراره برزد                                                 از تار ترشه گره گوهر زد 

نی نی غلطم که در رگ و ریشه                                               قصاد هوا هزار ها نشتر زد 

دو بیت ذیل نیز از اوست : 

تا کشیدی از نزاکت سرمه دنیا له دار                                      شد عصای آپنوسی چشم بیمار ترا 

جیگرپرسوز دل پرخون گریبان جاک و جان برلب 

فضا را شرم میاید زسامانکه من دارم