شر پسند
دیوان
، مثنوی
31 August 2016
چې دوه زړونـه بدوي دابـد انسان دی
داسې خلکوپـه ایــمان کلـه ګمان دی
چې دبــل کــور اوبنیاد تباهي غــواړي
داسې خلکوهــم برباد دین اوایمان دی
چې د دین په نـوم دوکه ،چال اوفریب کا
څومره زشت څومره ذلیل داسې انسان دی
چې هم ستا ، ستا د اولاد تباهي غواړي
پدې خلکو تـل غصب دپاک سبحان دی
ستا په زړه کې به اخلاص او ارادت وي
دې به تل مدام خوشال ستا په تاوان دی
عمر یې تیر پښه یــې قبر ته نژدې شوه
خولا اوس هم فتنه ګــر دخپل زمان دی
چې الله چــا سره مــل شي هراس نشته
د پاک زړنو تل مـدام خـدای نګهبان دی
څوک چې ورنومینځ کې شراونفاق غواړي
همدې خلکو نـن وران کـړی دا جهان دی
په ظاهـر ګیره اوږده لاس کـې تسبخ دي
په باطن کـې سکنی ورور د شیطان دی