126

شر پسند

دیوان ، مثنوی
31 August 2016

چې دوه زړونـه بدوي دابـد انسان دی

داسې خلکوپـه ایــمان کلـه ګمان دی


چې دبــل کــور اوبنیاد تباهي غــواړي

داسې خلکوهــم برباد دین اوایمان دی


چې د دین په نـوم دوکه ،چال اوفریب کا

څومره زشت څومره ذلیل داسې انسان دی


چې هم ستا ، ستا د اولاد تباهي غواړي

پدې خلکو تـل غصب دپاک سبحان دی


ستا په زړه کې به اخلاص او ارادت وي

دې به تل مدام خوشال ستا په تاوان دی


عمر یې تیر پښه یــې قبر ته نژدې شوه

خولا اوس هم فتنه ګــر دخپل زمان دی


چې الله چــا سره مــل شي هراس نشته

د پاک زړنو تل مـدام خـدای نګهبان دی


څوک چې ورنومینځ کې شراونفاق غواړي

همدې خلکو نـن وران کـړی دا جهان دی


په ظاهـر ګیره اوږده لاس کـې تسبخ دي

په باطن کـې سکنی ورور د شیطان دی